نوروز قسمت دوم

سید احمد شاه دولتی فاریابی
-------------------
( قسمت دوم )
نوروزبا تاریخ کهن وچهرۀ نوین
----------------------
مراسم جنده با لا درشهرمزار شریف : درآغازمراسم جنده بالادراول حمل هرسال هزاران نفرازشهریان مزارشریف وسایرولایات افغانستان وحتی ازکشورهای همجوارآن برای زیارت وتما شا به شهرمزارشریف می آیند وچندساعت قبل ازبرگزاری مراسم برافراشتن جندۀ نوروزکه نزد عوام بنام جندۀ مولاعلی زبانزد میباشد درمحوطه وگرداگرد حصارمحفظۀ مرقد حضرت علی خلیفۀ چهارم مسلمانان که روضۀ شریف یاد میگرد د حضورمی یابند وبه اصطلاح جای خوش میکنند به نظر
ایشان بهترین جای درچنین روزمحلی است که هلهلۀ برافراشتن جندۀ مولا علی را ازنزدیک مشاهده نمایند( جنده یاتوغ واژۀ
اوزبیکی است که بیرق ودرفش معنی دارد بعضی ها که آنرا جهنده ویا تغ نوشته کرده اند نادرست است) درآغازمراسم ازطرف شخصیت های سیاسی مثل والی ولایت ویا کدام مقام بلند رتبه مثل وزیر، معاون ویا خود رئیس جمهور
اگر درمراسم جنده بالا شرکت نموده باشد سخنرانی های سیاسی ، مذهبی ومدنی صورت میگیرد که سخنان مذهبی ومدنی بیشتر
دراطراف تاریخ وفلسفه استقبال ازنوروز، حسن اخلاق که بایست توده های میلیونی کشورمانند اسلاف شان به آن پایبند باشند
وتلاش برای همزیستی مسالمت آمیزودست یافتن به یک زنده گانی بهترازطریق سعی وکوشش ومبارزه ومقابله علیه نارسائیها
مطابق این شعر( من طریق سعی می آرم بجا + لیس للانسان الاما سعی ) تاکید میگرد د
درگذشته ها هرخانوادۀ شهروروستا ی مزارشریف بنا به اخلاق عالی اجتماعی که داشتند آنهائی راکه بحیث زایروتماشاگربرای شرکت درمراسم جنده بالا ازمناطق دوردست ولایات کشورمی آمده اند به قسم مهمان به خانه های شان می برده اند ، رسم چنان بوده است : هرمسافریکه درآغازنوروزبه شهرمزارشریف وارد میشده اول به دست بوسی رئیس روضه میرفته است که درنزد اولیست طویلی ازساکنین مزارشریف وجود داشته که هرکدام نظربه ظرفیت خانه وتوان مالی اش بصورت داوطلبانه به رئیس روضه میگفته است که سه ، چهار ویا کمتروبیشترافراد را به قسم مهمان می پذیرد وآنرا( قونوغ ) میگفته اند (قونوغ اصطلاح
کلتوری وفرهنگی تورک تباران است که با استقبال ازمهمانان شهرویا همشهری شان به آنها جای وآذوقه بدهد استعمال میشود،قونوغ گرفتن درطوی های بزرگ درولایات ومناطق تورک نشین افغانستان هنوزمروج است اما ازچند دهه به اینطرف قونوغ گرفتن ازمسافرین ایام نوروز درمزارشریف تا حدی کمرنگ شده است اما هنوزهم اشخاص وخانواده هائیکه ازمناطق دوردست می آیند مستقیماً درخانۀ دوستان وخویشا وندان شان رحل اقامت می اندازند واین قونوغ گفته نمیشود زیرا ازیک منبع به آنها معرفی نشده اند) جنده یا توغ عبارت ازتکه های رنگارنگ است که زایرین و اخلاصمند ان بعنوان( نذرنیاز) می آورند ومؤظفین تدارک برگزاری مراسم جنده بالا آنهارا گرفته به نوک پایۀ جنده گره میزنند ودروقت برافراشتن جنده ازچهارطرف پایۀ آن چهارریسمان قوی را درجاهای مناسب آن می بندند وقاعدۀ این پایه را به چوقری که قبلا ً آماده کرده اند برابرکرده بعضی ها بالای بام روضه می برایند وریسمان آنرا کش میکنند وبعضی ها ریسمان را درزمین بدست میگیرند تا موازنه آنرا درحین بالا کردن پایۀ جنده حفظ نمایند .
مردم معتقد اند که اگردرحین بالا نمودن جنده توبۀ بعضی ازنا بینا یا ن قبول شده باشد چشمان اوبینا میشود ، فردی ازیک شعر فولکلوریک که معتقدین آنرا زمزمه میکنند به این شرح است : (روزنوروزاست خداجان جنده بالا میشود + ازکرامات سخی جان کوربینا میشود) این اعتقاد نیز درمردم عوام وجود دارد که میگویند اگرپایۀ جنده به آسانی بلند گرد د ، درطول سال مردم به مشکلات روزگار مواجه نمیشوند واگر پایۀ جنده دروقت بالا کردن چندبارکج شود وچندباربرزمین بیافتد وبه زحمت زیاد با لاشود علایم آن است که خطرات ومشکلاتی درطول سال مردم را تهدید میکند ازاین سبب درصورت اول خوشحالی مینمایند ودرصورت دومی پریشان میشوند وحتی بعضی ها گریه مینمایند ونذر وخیرات به گردن میگیرند ، بعد ازبرافراشته شدن جندۀ مولاعلی رئیس روضه وتمام حاضرین دست به دعا بالا میکنند وبه خیروسعادت ملت ومملکت دعا مینمایند
پس ازختم دعا ارادتمندان برای زیارت مرقد مولا علی به داخل خانه های گنبذی آن میروند درداخل یک دیگ به ظرفیت بزرگی که مردم حدس میزنند شاید دارای گنجایش پنجصد لیترآبراداشته باشد بصورت خال گذاشته شده است که زایرین نذروخیرات خود را به آن می اندازند ودست هیچکس ازبیرون به داخل دیگ نمیرسد میگویند پول نذروخیرات درگذشته ها هرشب توسط افراد مؤظف که یکنفر آن داخل دیگ درامده پول ومحتوای دیگ را به همکارانش که دربیرون دیگ قرارداشتند
میدادند وآنها به خریطه گرفته آمادۀ انتقال به خزانه وبانک میکردند وازاین پول ها معاش مستمری برای مؤظفین روضه وهمچنان به ترمیم وحفاظت آن درپهلوی تخصیصیۀ معینی که ازطرف حکومت نیزدرنظرگرفته میشد مصرف میگردید ، میگویند درسال های اخیر ایشان های روضه دست به ابتکاری زده وبرای بیرون آرودن پول داخل دیگ بزرگ آله یی ازفلزساخته اند که (کتمان) یاد میشود ودرحین کشیدن پول ازداخل دیگ بزرگ ، ازدستۀ آن گرفته کتمان را داخل دیگ فرو می برند وتوسط آن آنچه دردیگ است بیرون میکشند ومثل گذشته ها به داخل دیگ نمی درایند (کتمان آله یی است فلزی با دستۀ چوبی که شکل ساختارآند تیشه مانند اما بزرگ ونفاست آن بیل مانند است که دهقانها با آن خارمیزنند ودسته میکنند وبعضا ًزمین را نیز با آن رویگردان مینمایند تا آفتاب بخورد وخاک را به رشد ونموی حبوبات آماده سازد .
اعتقاد دیگراینکه دردروازۀ مرقد حضرت علی قفل ها زده شده است که زایرین درداخل روضه حین زیارت معمولا ً قفل را کش میکنند بخصوص نا بینا یان ، اگرشخصی قفل را کش نماید وقفل باز گرد د شوروفریاد زایرین بالا مشیود
مردم به اوحمله مینمایند کالای بدنش را پاره پاره ساخته میگیرند ومعتقد اند : آن بندۀ خدا که با ، با زشدن قفل دروازۀ مرقد حضرت علی نویدی ازقبول شدن توبۀ اوبه دربارخدا وبازشدن دروازۀ خوشبختی بروی آن محسوب میگرد د اگرازپاره های لباس آن بندۀ خوشبخت خدا پوش تعویذ بکنند واین تعویذ را هرکی به بازو ویا به گردن خود ببند د مریض نمیشود واگرمریض است جور میشود .
جشن چهل روزه : جندۀ نوروزکه توغ مولا نیز یاد میگرد د ازروزاول نوروز( اول حمل هرسال)مدت چهل روزبرافراشته نگهداشته میشود که فرصت مناسب برای زایرین واخلاصمندان داخلی وخارجی است ، روزچهلم مراسم دیگر باتجمع شهریان
وحضور بهم رساننده گان درمحوطۀ روضۀ شریف برپا میگرد د که بعد ازسخنرانی ها ودعا وفاتحه باهمان ریسمان های بسته شده دوباره پایۀ جنده ازجایش بالاوخوابا نیده میشود که نفر مؤظف تکه پارچه های بسته شدۀ آنرا بازنموده پارچه پارچه مینماید وبنام تبرکی به زایرین تقسیمات میکند که اگرپارچۀ خورد تررسیده باشد پوش تعویض واگرپارچۀ کلان تررسیده باشد پوش قرآن میسازند ومعتقد اند که این کاربیش ازحد ثواب دارد وکارصواب است .
برف نوروزی : بعضی اوقات درشب نوروز ویاروزاول حمل درمزارشریف برف میبارد که آنرا برف نوروزی میگویند ، مردم معتقد اند درسالیکه درشب ویا روز نورزبرف ببارد همان سال حاصلات زراعتی فراوان میشود ازهمین روحینیکه برف نوروزی میبارد مردم خوشکالی مینمایند ومراسم نوروزوجنده بالا را زیربارش برف انجام میدهند واحساس ناخورسندی نمیکنند
جشن نوروز درکابل : دردوران رژیم شاهی جشن نوروز درکابل بنام جشن دهقان برگزارمیگردید درباریان سلطنتی شاید جشن نوروزی را متعلق به قوم وتبارخود نمیدانستد ، به تشویق وتبلیغات وزارت زراعت ، دهقانها درکابل به گاو قلبه یی شان
درمنطقۀ خیر خانه تجمع مینمودند وهرکدام حاصلات ممتاز زراعتی خودرا به نمایش میگذاشتند میگویند یکسال یک دهقان کابلی
یکدانه خربوزه رابه نمایش گذاشته بود که دونفربه کراچی گذاشته بودند( حدود چهل کیلووزن داشت ) ویامیگفتند یکنفرکه پروۀ
مرغداری داشت تخم مرغی را به نمایش گذاشته بود که (دوجوجه درحال خروج ازبین یک تخم بود) وازاین قبیل سخنان درروزدهقان وپس ازان درکابل زیاد شنیده میشد .
(زنبورچه) که معمولا ًبعدازبیست وپنج ثوریا هفتۀ اول جوزا به بازارآورده میشد آنرا درروزدردهقان دراول حمل درجملۀ ثمرۀ کارخوب وابتکاری خویش به نمایش میگذاشت که قابل تحسین قرار میگرفت وآنرا شهکاری دهقان میگفتند ، واقعا ً درشرایط
عقب ماندۀ افغانستان که هیچ دهقان با گرین هاوس وامثال آن آشنائی نداشت رویانیدن بیارۀ زنبورچه درهوای آزاد درزمین وبه حاصل آوردن آن کارساده نبود .
درختم مراسم روزدهقان تمام آنچه به نمایش گذاشته شده بود ازطرف یک هیئت زراعتی درجه بندی شده ، آن شهکاریهای دهقان که در ردیف های درجه اول ، دوم و سوم قرارگرفته بود تحفه وهد ا یا ئی را بنام جایزه نصیب میگردید که ازطرف وزارت زراعت تهیه وتوزیع میشد ، این جشن دهقان مختص به کابل بود ودرسایر ولایات چنین رسمی وجود نداشت .
مراسم خانواده گی نوروزدرکابل : مردمان بومی کابل ازقدیم الایام در روزنوروزبجای هفت سین وهفت شین ، هفت قسم میوۀ
خشک مثل بادام ، پسته ،خسته ، چهارمغز، کشمش ، نخود وخشک زردالو( اشتق) که اوبیک ها وتورک تبارها آنرا (غولینگ)
میگویند ازبازارخریداری نموده شب نوروزمقداری ازمجموع ان را درظرفی با آب شیرگرم ترمیکنند وروزنوروزآنرا روی سفره ویا روی میزغذاخوری میگذارندتا دوستان که برای عرض تبریکی سال نو به خانۀ شان می آیند تناول نمایند .
ماهی جیله بی(جلبی)درنوروز: بین بومی های کابل درنوروز، تهیه وارسال ماهی وجلبی ازخانۀ داماد به خانۀ دخترکه نامزد شده است مروج است آنها معتقد اند که ماهی سمبولی ازآزادی داماد وعروس قبل از نامزد ی وسوختن درعشق همدیگرپس از
نامزدی وعروسی میباشد ، جلبی که ازشکروروغن بامقدارناچیزآرد نخود ویا آرد گندم درست میگرد دوخیلی شیرین است
نمادی ازشیرینی آغازحیات زناشوهری بین دوجوان دلداده وسوخته درآتش عشق همدیگرتلقی میشود.
گل نوروزی : درولایت فاریاب رسم است که دراول سال یکنوع گل مرغوب صحرائی که بنام ( نوروزگلی ) معروف است
برگ های کوچک وگلهای سرخ مایل به یاسمن باساقه های نفیس تارمانند دارد چیده شده دسته بندی میگرد د که هردستۀ آنرا
یک چمن گل میگویند ، ازین گلها درروزنوروز، چند چمن گل به خانۀ عروس(دخترنامزدشده ) ازطرف داماد ارسال میگرد د
که این عمل به حکم عرض تبریک سال نو وجشن نوروزومژده ازآیندۀ خوب به عروس وداماد پنداشته میشود که فامیل دختراین
چمن گلهارا به چندین بستۀ کوچک منقسم وبسته بندی نموده به همسایه های قرب وجوارش تحفه میدهد واین تمثیل ونشانی از
وجود رابطۀ حسنه بین داماد وعروس وابرازخورسندی ازان به همسایه ها است .
سمنک ساختن و سمنک پزی درنوروز: برای سمنک ساختن دراوایل ماه حوت مقداری گندم را میگیرند وآنرا ازدانه های بیگانه پاک میسازند تا مسمومیت بار نیاورد وگندم را با آب شیر گرم درظرفی ترمیکنند وبعد ازنیم ساعت آنرا ازآب کشیده به یک خریطه لته یی گرفته بسته مینمایند وبه اصطلاح ( بوغ ) میدهند ، بوغ گذاشتن دررطوبت خوب معنی دارد ، هرروزبالای خریطۀ گندم سمنک : کمکی آب میپاشند که آنرا ( شکراب) میگویند ، سروزبعد خریطه رابازمیکنند که گندم ها نیش زده وآمادۀ
رشد ونموشده میباشند ، این گندم نیش زده را د ربین سبد ی که قسناغ ( دیوارۀ سبد ) بریده شده باشد میگذارند وهموار مینمایند
وبالای آن هروزکمی آب پاشی مینمایند ویا شکرآب میدهند وآنرا دزیک جای روشن درداخل اخانه میگذارند واگرهوا بسیار سرد نباشد شبانه آنرا دربیرون میگذارند تا شدرینگ وشبنم بزند وسمنک شیرین شود سمنک سازان میگویند : نیش سمنک که ازگندم میروید حد اقل دوسانتی وحد اکثرپنج سانتی باشد خوب مزه دارمیباشد .
پخت وپزسمنک : سمنک را اوزبیک ها وتورکمن ها وسایر تورک تباران به سه قسم می پزند که بنام کلچه ، کومشدان وحلوای سمنک یاد میگرد د ، کلچۀ سمنک: سمنک را بعضی ها درآونگ ( اوغور) میکوبند وبعضیها با ساتور( چاپقی) میده میسازند وبعضی ها ازماشین گوشت میکشند که درهرسه صورت آب وتوپه و تفا لۀ آنرا دریک ظرف انداخته با د ست های
پاک شستۀ خود خوب مالش میدهند وبعد آنرا ازیک ایلک سیمی که مخصوص ساف کردن همچومواد کوبیده شده میباشد میگذرانند و تفاله یا توپۀ آن را که درایلک میماند شفلیده آبش را میگرند تفالۀ آنرا به حیوانات گوشت حلال میدهند واگر چنین حیوانات را نداشته باشند آنرا بالای بام خود می اندازند تا مرغان پرنده بخورد وبا آب آن ، آرد را خمیرمیکنند ونیم ساعت میگذارند وبالای خمیر را می پوشانند تا خمیربرسد وبعد به سایز های کوچکترازنان گرد تندوری آماده کرده به تندورداغ میزنند
وقتی آنرا ازتندورمیکشند پس ازسردشدن تناول مینمایند که خیلی مزه داراست وگفته میشود به مقاربت های جنسی مفید است .
کومشدان : مقداری ازآرد خمیرشده درآب سمنک را دردیکچه ویا تخم پزی که یاغلاغی گفته میشود می اندازند ومقداری روغن به آن مریزند وآنرا روی آتش قورام درداخل تندورمیگذارند وسر تندور را می بندند ( آتش قورام مانند آتش گلخن حمام میباشد ) واین دیکچه تا صبح بین تندورمیماند وقتی صبح آنرا بازمیکنند خمیر سمنک مثل کیک برنگ سرخ گلابی پخته شده میباشد که آنرا با کارد میبرند وتناول مینکمایند واین سمنک پخته شده دردیگچه ویاغلاغی را کومشدان میگویند.
حلوای سمنک : آب سنک را به دیگ کلان انداخته وآرد لازم به آن می اندازند وآنرا مدت ها جوش مید هند ، حلوای سمنک را
خانواده یی درست میکند که برای حل مشکل بزرگ خود نذرسمنک پزی را بر عهده گرفته باشد اوخود سمنک را میرویاند وپرورش میدهد وهمسایه های دوروپیش خودرا دعوت مینماید وقتی ساعت ده بجۀ شب میشود زیردیگ آتش میکنند وزنان دورا دورآن قرارگرفته همان خوانده نی مشهورفولکلوریک (سمنک درجوش ما کفچه زنیم ) را تا آخر میخواخنند وتکرارمیکنند شاد مانی مینمایند وبه اصطلاح بیخاری باشد یعنی مردان درقرب وجوارشان نباشد زنان میرقصند وهمدیگر را به رقص تشویق مینمایند ، درجریان همین مستی وبیخاری گاهی آ وازدپ وچنگ نیزبصورت گوشنوازبا آن همراه میگرد د ( کفچه درحقیقت بمعنی بیل بسیاراستعمال شده وخورد وسائیده شده را میگویند ولی اینجا بمعنی آلۀ کف گیراست که نسبت بزرگ بودن ازکفگیرمعمولی آنرا به بیل سائیده شده وکوچک شده تشبیه نموده کفچه گفته اند) زمانی که سمنک پخته شده به اصطلاح به قیام آمد آتش زیردیگ را بیرون میسازند تا سمنک سوخته به دیگ نچسپد بالای دیگ را باسرپوش وچیز دیگرمی پوشانند وقتی صبح بالای دیگ می آیند بصورت دسته جمعی دعامیکنند وسرپوش دیگ را یکی ازمسنترین زن بازمینماید روی سمنک داخل دیگ نسبت بسته و موج دارنا منظم به نظر میرسد زنان آنرا به جای پنجۀ بی بی مریم وجای پای فرشته های آسمانی تشبیه میکنند و طوری وانمود میسازند که گویا خدای تعالی به آنها لطف نموده است ومشکل شان حل میگرد د.
حلوای سمنک بعدا به خانه همسایه های قرب وجواراندک اندک توزیع میشود ، اهل فامیل وزنانیکه به پختن سمنک کمک نموده اند نیز ازان تناول میکنند ، مردم معتقد اند که حلوای سمنک بیشترازکلچه وکومشدان آن قویتراست به تناول کننده آن انرژی بیشترمی بخشد وقوۀ ( باء) را درمردان تقویه مینماید .
استقبال ازنوروزدرولایات شمال افغانستان : منبع اصلی وخاستگاه نوروزکه به حکم ( اویستا وتفسیرآن زند ) سرزمین بخدی یا بلخ باستان بوده است طبق روایات فولکلوریک درسده های پیشین درتمام قلمرو فرمان روایان درتمام توابع بلخ باستان بصورت هم آهنگ وبارسم ورواج معین به قسم یکسان تجلیل میشده است اما به مرورزمان با مزج نژاد ها وتغیر موقعیت های خاص انسانها وفرمانروایان ، یک فرهنگبهم آمیخته یی دراین سر زمین بوجود آمده که هم آهنگی ازتجلیل نوروزدرروستا ها ومحلات متفاوت گشته است بطورمثال درمرکزولسوالی دولت آباد ولایت فاریاب روزنوروزشیر برنج پخته میکنند ومعتقد اندکه خوردن شیر برنج درروزنوروزخوشبختی می آورد ، درنیم قرن گذ شته درقریۀ قوزیبای قلعه آنهائیکه گاو وگوسپند داشتند درمسجد اعلام مینمودند هرخانواده که به شیر ضرورت دارند به خانۀ ما مراجعه نموده شیرمورد ضرورت خودربصورت رایگان بگیرند تا روزنوروزکه روزشیربرنج پزی است محروم نمانند مردم ضروف خود را می برد وازخانۀ بای شیررایگان به خانه می آورد وبه آن شیربرنج می پخت وروزنوروزازگل صبح تا ساعت دوبجۀ بعد ازظهردرتمام خانه هاشیربرنج وجود داشت که مردم به خانۀ همدیگر میرفتند وسال نورا تبریک میگفتند وبجای هفت میوه شیر برنج میخوردند تا خشبخت شوند درحالیکه این رواج درسایر مناطق همین ولسوالی مرسوم نبود .
درولایات فاریاب ، جوزجان ، سرپل وسایرولایات شمال وغرب ومناطق مرکزی کشورروزنوروز، مردان وزنان بعضی ها ساعت ده بجۀ صبح وبعضی ها ساعت دوبجۀ بعد ازظهر ازخانه به محله یی که محل تجمع برای برگزاری جش نوروزاعلام گردیده است میروند مردان وزنان جدا ازهم درجا های مناسبی قرار میگیرند مردان به انجا بازی های محلی وزنان به دپ وچنگ نواختن وآوازخواندن ادامه میدهند واطفال خوردسال میرقصند وتا غروب آفتاب بالای سبزه ها میمانند وبعضی ها آنرا
کوکلم تیپیش میگویند که سبزه لغتک معنی دارد مردم معتقد اند گشتن بالای سبزه ها بخصوص سبزه هائیکه شدرینگ وشبنم داشته باشد پای دردی را گم میکند وبه صحت مفید است .
نوروزدرکشورهای آسیای میانه : شکل برگزاری نوروزدرتاجیکستان ، اوبیکستان ، تورکمنستان ، قزاقستان ، قیرغیزستان وهمچنان درآذربایجان ، تا تارستان و ماورای قفقازنیزازروزنوروزبا گرمی استقبال مینمایند سمنک پزی میکنند ، بخانۀ همدیگر برای تبریکی گفتن میروند وبصورت دسته جمعی زنان ومردان شان به منطقۀ که برای برگزاری جشن نوروزی درنظر گرفته شده است اجتماعات را تشکیل داده به سازوسرود ورقص می پردازند وروزهای نوروز کالا های نوروزی میسازند وساعت تیری ها وبازی های محلی شانرا اجرا میکنند .
نوروزدرآلبانیا : آلبانیا که سه ونیم میلیون نفوس دارد حد اکثرآن تورک تباراست که آنها خودرا پیرواندیشۀ بیکتاشی ها میدانند
درنوشته های تاریخی آمده است نخستین رهبر بیکتاشی ها شخصی بنام حاجی بیکتاش ولی درقرن هفتم قمری دردوران استقرارامپراتوری عثمانی ها تورکیه قلمداد گردیده است ، آلبانی ها معتقد اند که بیکتاش ولی مروج صوفیگری ومروج تجلیل ازروزنوروزواول حمل بوده است گفته میشود دردوران حاکمیت کمو نیزم درآلبانیا روز نوروز را بصورت مخفیانه درخانه با خانواده های خود تجلیل مینموده اند پس از1992میلادی بصورت آزاد وعلنی به تجلیل ازنوروز پرداخته اند .
نوروزدرحوزۀ شمال غرب شرق میانه : نوروزدرمصر، سوریه ، لبنان وفلسطین وبعضی کشورهای عربی دگربنام (شم النسیم که بوی بهاری معنی دارد ازطرف مردمان بخصوص جوانان این کشورها بصورت دسته جمعی تجلیل میشود وگروپ گروپ به جاهای سرسبزمیروند با ساز وسرود روزنوروز را به پایان می برند .
امروز نوروزبا تاریخ کهن وچهرۀ نوین خود نمائی میکند تمام مردمان آسیائی تبارمخصوصا ً آنها ئیکه درمحیط زنده گی شان با جشن نوروزی ومراسم آن سر وکار داشته اند درسراسرجهان بنا به علتی پرا گنده شده اند روزنوروزرا تجلیل مینمایند واهل کشورمیزبان نیز سال به سال به کلتورآسیائی تبارها نسبت محسناتی که دارد علاقه نشان میدهند وازنوروزدربسیاری ازخانواده ها با رنگین کردن میزغذاخوری خود با میوه ها وخوراکه های نوروزی استفبال مینمایند که یکنوع تجلیل ازروزنوروز بشمار میرود ، درختم کلام این را هم باید یاد آور شوم که چهارشنبه سوری وسیزده بدرکه تجلیل ازان با مراسم خاص درایران رواج دارد درافغانستان وبسیاری ازکشورهای آسیائی مروج نیست درافغا نستان ولایت هرات تنها منطقه یی است که نسبت هم مرزبودن وداشتن یک سلسله مشترکات مذهبی وکلتوری دربعضی ازقسمت های هرات اجرا میگرد د واین مراسم درافغانستان عمومیت ندارد ( ختم ) 23 /3 / 2007 م

Email Adres : > sasdolati@hotmail.com
Weblak Adres > dolati23.blogspot.com
---------------------------