مختصرتاریخچۀ کسا وو

به روز شده: 05:18 گرينويچ - پنج شنبه 27 دسامبر 2007 - 06 دی 1386 BBC
پارلمان صربستان علیه استقلال کوزوو هشدار داد
آلبانیایی تباران کوزوو در طرح خواستهای خود از حمایت ایالات متحده برخوردار بوده اند
پارلمان جمهوری صربستان به دولت هایی که استقلال احتمالی کوزوو را به رسمیت بشناسند هشدار داده است.
در حالیکه مقامات کوزوو اعلام داشته اند که در پی شکست مذاکرات با دولت صربستان، احتمال اعلام یکجانبه استقلال این سرزمین در روزهای آینده را مورد بررسی قرار داده اند، اکثریت بزرگی از نمایندگان پارلمان صربستان به قطعنامه ای رای دادند که در آن استقلال کوزوو به شدت محکوم شده است.
قطعنامه مصوبه پارلمان صربستان همچنین خواستار اتخاذ اقدامات شدید علیه کسانی شده است که کشور مستقل کوزوو را به رسمیت بشناسند.
در حال حاضر، کوزوو رسما یکی از استان های صربستان محسوب می شود اما از سال 1999 و مداخله نیروهای ناتو برای جلوگیری از سرکوب آلبانیایی تباران این سرزمین توسط نیروهای صرب، سازمان ملل متحد اداره امور این سرزمین را برعهده داشته است.
صربستان خواستار آن است که کوزوو، که اکثر ساکنان آن را آلبانیایی تباران تشکیل می دهند، مجددا تحت حاکمیت این کشور قرار گیرد و وعده داده است که اختیارات ویژه ای را برای این استان منظور خواهد داشت.
در مقابل، آلبانیایی تباران از استقلال کامل کوزوو حمایت می کنند که نگرانی صربستان از سرنوشت اقلیت صرب تباران ساکن این سرزمین را در پی داشته است.
اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد در ماه های اخیر مذاکراتی را پیرامون مساله کوزوو برگزار کرده اند اما به توافقی در این زمینه دست نیافته اند.
در حالیکه کشورهای غربی نسبت به استقلال کوزوو ابراز تمایل کرده اند، روسیه، که متحد سنتی صربستان محسوب می شود، با چنین تصمیمی مخالفت ورزیده و مذاکرات نمایندگان سازمان ملل با دولت صربستان نیز نتیجه ای نداده است.
هشدار به غرب
مصوبه اخیر پارلمان صربستان در واقع به منزله هشداری به کشورهای غربی حامی استقلال کوزوو محسوب می شود.
صربهای ساکن کوزوو نسبت به آینده خود تحت حکومت آلبانیایی تباران نگران هستند
در این قطعنامه، که با 220 رای موافق در برابر 14 رای مخالف به تصویب رسید، پیشنهاد اتحادیه اروپا برای تشکیل هیاتی به منظور اداره امور کوزوو تا زمان حل و فصل نهایی بحران استقلال این سرزمین نیز رد شده است.
نمایندگان پارلمان صربستان نیروهای پیمان آتلانتیک شمالی - ناتو - را متهم کرده اند که به جای حفظ صلح و حمایت از اقلیت صرب های کوزوو، که حدود ده درصد جمعیت این سرزمین را تشکیل می دهند، با آلبانیایی تباران متحد شده است.
قطعنامه مصوب پارلمان صربستان دولت این کشور را موظف می کند روابط دیپلماتیک خود را با کشورهایی که استقلال کوزوو را به رسمیت بشناسند مورد بازنگری قرار دهد.
ایالات متحده و تعدادی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا از احتمال شناسایی استقلال کوزوو سخن گفته اند در حالیکه روسیه هشدار داده است که جدایی کوزوو از صربستان نتایج وخیمی را برای منطقه در پی خواهد داشت.
در جریان مذاکرات پارلمان صربستان، ووییسلاو کاستونیکا، نخست وزیر، ایالات متحده را به سنگ اندازی در راه دستیابی به راه حلی برای بحران کوزوو متهم کرد و گفت که مقامات آمریکایی خواستار جدایی کوزوو از صربستان هستند.
وی گفت که آمریکا آشکارا در صدد نابودی نظم حاکم بر روابط بین الملل است و افزود که اگر اتحادیه اروپا نیز کشور مستقل کوزوو را به رسمیت بشناسد، صربستان علاقه ای به عضویت در این اتحادیه نخواهد داشت.
درمقابل، رهبر حزب لیبرال صربستان، که با استقلال کوزوو مخالفتی ندارد، گفت که تصویب قطعنامه اخیر در پارلمان صربستان امید این کشور به بهره مندی از منافع عضویت در اتحادیه اروپا را تضعیف می کند.
سابقه بحران کوزوو
سرزمین کوزوو در قرن پانزدهم تحت تسلط امپراتوری عثمانی قرار گرفت و در سده های بعد، شاهد گسترش دين اسلام، ورود گسترده آلبانيايی ها و مهاجرت ساکنان مسيحی آن به ساير نقاط بود.
نیروهای ناتو با تصویب شورای امنیت برای حفظ نظم در کوزوو مستقر بوده اند
در سال 1912، کوزوو برای مدتی به اشغال نظامی صربستان در آمد که يک دوره پاکسازی قومی و کشتار و اخراج آلبانيايی تباران را در پی داشت.
پس از جنگ اول جهانی و سپس تشکيل کشور يوگسلاوی، کوزوو تحت حاکمیت اين کشور قرار گرفت و پس از ايجاد جمهوری فدرال يوگسلاوی در خاتمه جنگ دوم جهانی، همچنان بخشی از خاک اين کشور باقی ماند.
در سال 1974، دولت مرکزی يوگسلاوی با اعطای اختيارات داخلی نسبتا گسترده به کوزوو موافقت کرد اما از اواسط دهه 1980، يوگسلاوی اعلام داشت که کوزوو موقعیتی مانند سایر استان های اين کشور دارد و اقداماتی را برای محدود کردن اختيارات داخلی این سرزمین به اجرا گذاشت که مخالفت ساکنان آلبانيايی تبار کوزوو را در پی داشت.
از سال 1996، نيروهای صرب با حمايت دولت مرکزی يوگسلاوی اقداماتی را برای آنچه که پاکسازی قومی خوانده شده در کوزوو به اجرا گذاشتند که با مقاومت استقلال طلبان به رهبری ارتش آزاديبخش کوزوو مواجه شد و گفته می شود در جريان پاکسازی قومی کوزوو، بيش از دوازده هزار تن از آلبانيايی تباران کشته شدند و تا هشتصد هزار تن از آنان به آلبانی گريختند.
در سال 1999، نيروهای ناتو به منظور خاتمه دادن به سرکوب آلبانيايی تباران کوزوو را اشغال و اداره آن را به سازمان ملل متحد واگذار کردند در حالیکه حدود شانزده هزار تن از نفرات ناتو همچنان در کوزوو مستقر هستند.
کوزوو در مجاورت جمهوری صربستان، جمهوری مونته نگرو، جمهوری مقدونيه و آلبانی واقع شده، مرکز آن شهر پريستينا است و جمعيت آن به حدود يک ميليون و دويست هزار نفر می رسد که حدود 90 درصد از آنان را آلبانيايی تباران و بقیه را صرب تباران و سایر اقوام تشکيل می دهند.
در حال حاضر، صربستان، که خود را جانشین جمهوری فدراتیو یوگسلاوی اعلام داشته است، همچنان بر تجدید حاکمیت خود بر کوزوو تاکید می ورزد.
جمهوری فدراتیو یوگسلاوی از سال 1992 و شروع جنگ های استقلال طلبانه در جمهوری های تشکیل دهنده این کشور - اسلوانی، کرواسی، مقدونیه و بوسنی و هرزگوین - با خطر فروپاشی مواجه شد و با کسب استقلال این جمهوری ها، در سال 2003، نام خود را به جمهوری صربستان و مونته نگرو تغییر داد.
در سال 2006، اهالی مونته نگرو نیز در یک همه پرسی خواستار استقلال این جمهوری شدند و دولت صربستان نیز نتیجه این همه پرسی را پذیرفت و در همان سال، با تصویب قانونی، نام جمهوری صربستان را برای این کشور برگزید.